เมื่อวันที่ 14 ส.ค. 2567 นายสายชล แสนคำ อายุ 34 ปี ชาว จ.ปทุมธานี นำคลิปวิดีโอหลักฐาน หลังขอเข้าพบกับผู้บริหารวิทยาลัยเทคโนโลยีแห่งหนึ่ง ใน จ.ขอนแก่น เพื่อขอสอบถามข้อเท็จจริง พร้อมทั้งเอกสารที่เกี่ยวข้องกับการจบการศึกษาจากวิทยาลัยเทคโนโลยีดังกล่าว ซึ่งเป็นศูนย์ที่รังสิต จ.ปทุมธานี เข้าแจ้งความที่ สภ.หนองเรือ จ.ขอนแก่น ว่าได้ศึกษาที่ศูนย์การศึกษาวิทยาลัยเทคโนโลยีดังกล่าวที่ศูนย์รังสิต ในปี 2560 จนจบการศึกษาในปี 2562 ในประเภทวิชา อุตสาหกรรม สาขาวิชาเครื่องกล สาขางานเทคนิคยานยนต์ และได้รับใบประกาศนียบัตรการจบการศึกษาเมื่อวันที่ 30 มี.ค. 67
แต่หลังจบการศึกษาได้ใช้ประกาศนียบัตร และระเบียนแสดงผลการเรียน ยื่นประกอบการสมัครเข้ารับราชการในตำแหน่ง นายช่างตรวจสภาพรถของกรมการขนส่ง ซึ่งเมื่อได้รับการบรรจุองค์กรจะต้องตรวจสอบประวัติข้าราชการที่สอบบรรจุได้ แต่ปรากฏว่าไม่มีรายชื่อของตัวเองในรายชื่อของผู้จบการศึกษาจากวิทยาลัยดังกล่าว ทางองค์กรจึงให้ตรวจสอบรายชื่อจากทางศูนย์รังสิต จุดที่ได้ไปศึกษาเล่าเรียนมา แต่กลับได้รับแจ้งว่า ชื่อตกหล่นช่วงที่ส่งข้อมูลให้กระทรวงศึกษาธิการอาชีวะ
โดย นายสายชล กล่าวว่า ตนเรียนจบระดับมัธยม ก็สมัครเข้าทำงานเป็นลูกจ้างที่กรมการขนส่งในตำแหน่งลูกจ้างชั่วคราว ทำงานด้วยเรียนไปด้วย ซึ่งเรียนที่วิทยาลัยเทคโนโลยีดังกล่าว ที่ศูนย์รังสิต จ.ปทุมธานี เพราะรู้จักกับเจ้าของศูนย์รังสิต ขณะนั้นกรมการขนส่งเปิดรับสมัคร ผช.ช่าง จึงใช้วุฒิการศึกษาที่เรียนจบมายื่นสมัครในตำแหน่ง ผช.ช่างในปี 2563 และทำงานเรื่อยมา
จนกระทั่ง กรมการขนส่งเปิดรับสมัครข้าราชการในตำแหน่งนายช่างตรวจสภาพรถ จึงไปสอบภาค ข. โดยได้สนามสอบที่ ม.ธรรมศาสตร์ ผลการสอบปรากฏว่า ผ่าน และถูกกรมการขนส่งเรียกบรรจุเข้ารับราชการเมื่อเดิน เม.ย.ที่ผ่านมา เมื่อได้บรรจุเป็นข้าราชการแล้ว ในฐานะองค์กรที่เป็นสถานที่ที่รับบรรจุข้าราชการเข้าทำงาน จะตรวจสอบประวัติของข้าราชการตามระเบียบที่กำหนดไว้ โดยส่งประวัติไปตรวจที่กระทรวงศึกษาธิการ ฝ่ายอาชีวะ ทางกระทรวงศึกษาแจ้งว่า ไม่พบชื่อตนในระบบทางกรมการขนส่ง
จึงแจ้งให้ไปตรวจสอบกับวิทยาลัยที่ตนจบการศึกษามา ซึ่งผู้บริหารที่ศูนย์รังสิตแจ้งว่า รายชื่อตกหล่น ขณะส่งข้อมูลให้กระทรวงศึกษาธิการฝ่ายอาชีวะ และทางศูนย์ช่วยได้เพียงกลับมาเรียนใหม่ เพราะถ้าทำหนังสือชี้แจงวิทยาลัยจะได้รับผลกระทบ ทั้งยังออกหนังสือใบรับรองสภาพการเป็นนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง รับรองว่า ตนศึกษาตามหลักสูตร ประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง พ.ศ.2557 ประเภทวิชา อุตสาหกรรม สาขาวิชาเทคนิคเครื่องกลสาขางาน เทคนิคยานยนต์
ข้อมูล ณ ปัจจุบันของผู้เรียนตกหล่น เรียนยังไม่ครบตามโครงสร้างหลักสูตร ประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง (ปวส.) ผู้เรียนจะต้องเข้าศึกษาต่อเพิ่มเติม ให้ครบสมบูรณ์ตามโครงสร้างหลักสูตรต่อไป จึงจะสามารถรายงานข้อมูลผู้เรียนให้กระทรวงศึกษาธิการต่อไปได้ ในปีการศึกษาถัดไป ออกให้ ณ วันที่ 12 เดือน กรกฎาคม พ.ศ.2567 หมดอายุ วันที่ 11 ก.ย.67
ตนเห็นว่าหนังสือใบรับรองสภาพการเป็นนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงที่ออกให้ตนนั้น ฆ่ากันทั้งเป็น เพราะกลัวจะเสียชื่อสถาบัน แต่ไม่คิดว่าคนที่ทำงานมาทั้งชีวิต กว่าจะเรียนจบ กว่าจะได้บรรจุเข้ารับราชการนั้น ยากเย็นเพียงใด พอเกิดปัญหาศูนย์รังสิตกลับตัดปัญหา เท่ากับโยนความผิดให้ตนว่าเรียนไม่ครบตามหลักสูตร ต้องกลับไปเรียนใหม่ หากเป็นเช่นนี้ศูนย์รังสิต ออกใบประกาศนียบัตร และระเบียนแสดงผลการเรียนจบการศึกษาให้ตนพร้อมเพื่อนๆ ได้อย่างไร
จึงตัดสินใจเดินทางมาที่ จ.ขอนแก่น ไปวิทยาลัยเทคโนโลยีดังกล่าว เพื่อให้ผู้อำนวยการหรือผู้รับใบอนุญาต ช่วยเหลือตนหรือชี้แจงกรณีการตกหล่นของรายชื่อ ว่าตกหล่นได้อย่างไร แต่ไม่มีใครอยู่ พบเพียงรองผู้อำนวยการซึ่งไม่ได้ช่วยเหลืออะไรเลย จึงได้เข้าแจ้งความกับตำรวจ เพราะตามหนังสือที่ศูนย์รังสิตออกให้ ณ วันที่ 12 ก.ค.67 หมดอายุ วันที่ 11 ก.ย.67 เกรงว่าจะหมดอายุ จึงมาแจ้งความลงบันทึกประจำวันไว้
เพราะตนเชื่อว่า เมื่อมีปัญหาเรื่องวุฒิการจบการศึกษา กรมการขนส่งน่าจะปลดตนออกจากตำแหน่งข้าราชการที่เพิ่งได้รับการบรรจุ หากถูกปลดออก ตอนนี้เกิดความเครียดอย่างมาก ตนก็ยังไม่รู้ว่าจะมีรายได้จากที่ไหนมาเลี้ยงพ่อแม่และลูก จึงขอเรียกร้องให้ ผอ.และผู้รับใบอนุญาตออกมาแก้ไขปัญหาให้ด้วย และหลังเข้าแจ้งความตนจะเข้าร้องขอความเป็นธรรมเพื่อคุ้มครองสิทธิ์ที่อัยการจังหวัดขอนแก่นอีกด้วย
